Piše: Mario Baroševčić
Prvog aprila 2008. godine tačno u šest sati i pet minuta saznao sam da sam primljen na Harvard. Tri godine ranije, dok sam još bio u gimnaziji u Sarajevu, studiranje na nekom prestižnom američkom univerzitetu za mene je bio samo neki utopijski san. Do tada sam mislio da se to dešava samo u filmovima ili bogatim Amerikancima. Međutim u četvrtom razredu srednje počeo sam se opirati pesimizmu i isprikama i uzeti stvar u svoje ruke. Imao sam sreće što sam upoznao neke ljude u Americi koji su me savjetovali i uporno mi govorili da ako se potrudim mogu biti primljen na dobar američki univerzitet.
U ljeto 2007. godine, nakon što sam završio Drugu gimnaziju, primljen sam na ljetnu školu St. Albans School of Public Service u Washington DC. U septembru iste godine primljen sam na Phillips Exeter Academy, prestižnu privatnu srednju školu da pohađam “PG – post graduate program” odnosno petu godinu srednje škole. To isto ljeto prije nego što sam saznao da sam primljen na Exeter bio sam primljen i na Elektrotehnički fakultet u Sarajevu, ali sam odlučio da se okušam u Americi nadajući se da ću poslije godine provedene na Exeteru imati šansu da budem primljen i stipendiran od strane nekog američkog fakulteta.
Na Exeteru sam naučio o kompleksnom načinu apliciranja na američke fakultete. Dok se u Bosni i Hercegovini studenti prijavljuju na samo jedan fakultet koji je fokusiran na samo jednu akademsku oblast, u Americi se studenti često prijavljuju i na više od deset fakulteta, od kojih dosta njih nudi ‘liberal education program’ – gdje studenti tokom četiri godine edukacije biraju predmete iz raznih akademskih oblasti dok se na drugoj godini malo više fokusiraju na ono što ih najviše zanima. Ja sam odlučio da se fokusiram na političke nauke, uzimajući pored toga i predmete iz psihologije, sociologije, statistike i drugih oblasti.
Studiranje u Americi je potpuno drugačije od onoga što čujem od svojih prijatelja koji studiraju u Bosni i Hercegovini. Svaki profesor na Exeteru ili na Harvardu je nevjerovatno strastven u vezi onoga što predaje. Koliko god zauzeti bili, profesori i profesorice uvijek nađu vremena da odgovore na svako vaše pitanje, pa čak i da se sastanu sa vama da vam pomognu u pisanju eseja i rješavanju zadataka ili samo da popričaju sa vama o nekim trenutnim dešavanjima u svijetu koja vas zanimaju. To mi je uvijek bilo nevjerovatno uzimajući u obzir da su svi ti ljudi vodeći akademici u svojoj oblasti koji istovremeno pišu knjige, rade kao odvjetnici na sudu ili pak savjetuju predsjednike ili vodeće finansijske firme.
Na Harvardu nikad nije dosadno: postoje studenske grupe za apsolutno sve što možete zamisliti – za svaki sport i za svaku akademsku oblast. Ja sam se prve dvije godine studija intenzivno bavio veslanjem, a ove godine vannastavna aktivnost u koju sam uložio najviše vremena i truda je ‘Harvard College in Asia Program’ gdje sam kao blagajnik upravljao budžetom od preko 10.000 dolara za organizovanje jednosedmične konferencije na Harvardu na kojoj je pored studenata sa Harvarda učestvovalo preko 50 studenata iz najboljih azijskih univerziteta. Sa ovom organizacijom sam imao priliku da u zadnju godinu dana putujem u Singapore i Hong Kong na konferencije o socijalnom poduzetništvu (Social Entrepreneurship) i zdravstenim sistemima, gdje mi je sve bilo plaćeno.
Što se tiče dosadašnje edukacije u Americi nisam morao da platim niti jednog centa. Na St. Albansu sam dobio punu stipendiju, a isto tako i na Exeteru i Harvardu (koji za mene pokriva godišnje troškove od preko 55.000 dolara uključujući smještaj na kampusu u studentskim domovima). Na žalost u Americi pored Harvarda postoji još samo oko 6 univerziteta koji stranim studentima nude pune stipendije (pored onih koji daju sportske stipendije). Moje akademsko iskustvo u Americi je dosad bilo nevjerovatno i preporučujem svima koji su zainteresovani da prouče internet stranice ovih institucija čak i godinu dana prije prijavljivanja kako bi se mogli adekvatno pripremiti za ispite i proces apliciranja. Problem direktnog prijavljivanja iz Bosne i Hercegovine na američke fakultete je u tome što mnogi u Americi ne znaju mnogo niti imaju povjerenja u naš edukacioni sistem, niti razumiju naš sistem odabira predmeta i ocjenjivanja. Dok mi imam preko 10 predmeta po tromjesečju oni imaju oko 5 na koje se zato detaljno fokusiraju. St. Albans ljetna škola i Phillips Exeter Academy su odlična odskočna daska za Harvard i slične univerzitete i odlična prilika da se dokaže u Americi i opravda akademski uspjeh iz Bosne.
Svi srednjoškolci koji su zainteresovani da se prijave ili saznaju više o ovim programima mogu da mi se obrate na e-mail : mariobarosevcic@gmail.com.
Proces apliciranja je dug i komplikovan i zahtijeva pisanje brojnih eseja, intervjue i polaganje testova, kao što su Toefl i SAT. Najvažnija stvar je vježbati engleski što je moguće više i što je moguće ranije početi sa pripremama za polaganje pomenutih testova.
Siguran sam da u Bosni i Hercegovini ima srednjoškolaca koji imaju potencijal i kvalifikacije da budu primljeni na neke od najboljih edukacionih institucija u Americi. Ključ za to su učenje i vježbanje, upornost i vjera u sebe. Možete mi se obratiti za sva ostala administrativna pitanja i rado bih pomogao!
(Stipendije.ba)
